این ترجمهٔ بخش‌هایی از یادداشت اخیر نورمن فینکلستین دربارهٔ غزه است. او این یادداشت را در واکنش به کسانی مانند «برنی ساندرز» نوشته است که مشابه این تز را ارائه داده بودند که (نقل به مضمون از بیانات ساندرز) که افراد خوش‌نیت در سراسر جهان، از جمله در خود اسرائیل، سال‌هاست که برای پایان دادن به محاصرهٔ غزه در تلاشند، اما حالا حملات تروریستی حماس باعث شده که امید به تحقق عدالت برای فلسطینی‌ها ضربهٔ بزرگی بخورد. فینکلستین می‌نویسد (متن اصلی را می‌توانید این‌جا بخوانید، من هم بخش‌هایی از متن را انتخاب کرده‌ام و هم اندکی آزاد آن را ترجمه کرده‌ام):
یک واقعیت: «سال‌های سال» هیچ‌کس هیچ‌کاری برای پایان دادن به محاصرهٔ غزه نکرد. نه برنی ساندرز کاری کرد و نه من و نه هیچ کس دیگری. مردم غزه—که ۷۰ درصدشان آوارگان جنگ ۱۹۴۸ و فرزندانشان هستند، و نیمی‌شان کودکند—به حال خود رها شده بودند تا در «بزرگترین اردوگاه کار اجباری همهٔ تاریخ» (به بیان باروخ کیمرلینگ[۱]Baruch Kimmerling، جامعه‌شناس دانشگاه عبری) رنج بکشند و بمیرند. «افراد خوش‌نیت در سراسر جهان در تلاش برای پایان دادن به محاصرهٔ غزه» نبودند. جهان از این قضیه عبور کرده بود. و شب قبل از ۷ اکتبر، دولت بایدن در آستانهٔ جفت‌و‌جور کردن توافقی بین عربستان سعودی و اسرائیل بود که اگر شکل می‌گرفت هر گونه چشم‌اندازی برای «عدالت برای فلسطینی‌ها» را به کلی پوچ و باطل می‌کرد.
اسرائیل با یک موجودیت خارجی «در جنگ» نیست، چه برسد به یک دولت خارجی. غزه [در عمل] بخشی پیوسته از اسرائیل است. فقط یک رژیم بر منطقهٔ بین رود اردن و دریای مدیترانه حکمرانی می‌کند که به تعبیر بتسلم[۲]B’Tselem—یکی از مهم‌ترین سازمان‌های حقوق بشری اسرائیل—مبتنی بر اصل سازماندهی واحدی به نام «برترپنداری یهودی»[۳]Jewish supremacy است. آنچه در ۷ اکتبر رخ داد شورش بردگان [علیه برده‌داران] در داخل اسرائیل بود.
بزرگترین شورش بردگان در تاریخ آمریکا علیه «برترپنداری سفیدپوستان»[۴]White supremacy به رهبری نت ترنر[۵]Nat Turner انجام شد. او بر این باور بود که آن شورش کاری خداپسندانه است. … طبق ویکی‌پدیا، “طی این شورش، شورش‌گران از خانه‌ای به خانه‌ای دیگر رفتند، بردگان را آزاد کردند و تعداد زیادی از سفیدپوستانی که دیدند را کشتند. به گفتهٔ مورخی به نام استفان بی. اوتس[۶]Stephen B. Oates، ترنر به گروه تحت فرمانش گفته بود که «همهٔ سفیدپوست‌ها را بکشید.» ترنر فکر می‌کرد خشونت انقلابی باعث می‌شود سفیدپوست‌ها از واقعیتِ سبعیت ذاتی برده‌داری آگاه شوند.”
طی آن شورش، تعداد زیادی سفیدپوست بی‌گناه عمداً کشته شدند. با این حال امروز، شورش نت ترنر جایگاه افتخارآمیزی را در تاریخ آمریکا به خود اختصاص داده است.
شورش ترنر باعث بروز هیستری جمعی متمایل به قتل‌عام و نسل‌کشی در بین سفیدپوستان شد. برای این که بتوانیم جایگاه اخلاقی‌مان را در این لحظات پراضطراب بازیابیم، مراجعه به بیانیه‌ای که ویلیام لوید گاریسون[۷]William Lloyd Garrison—یکی از بزرگترین منتقدان برده‌داری—بلافاصله بعد از شورش بردگان منتشر کرد مفید است. … گاریسون «افراط‌کاری‌های بردگان» را توجیه‌ناپذیر دانست و نوشت که رویدادهای اخیر او را «وحشت‌زده» کرده بودند، ولی با این حال شورش بردگان را محکوم نکرد.